Para pak ditësh u prezantua “Pasioni Primordial”, ora e parë luksoze e frymëzuar nga trashëgimia shqiptare.
Ora ka përmasa më pak se 5×5 cm dhe kushton 1,28 milionë euro, thënë ndryshe ora e parë shqiptare që konkurron në Gjenevë dhe që nuk është si asnjë tjetër.
Kjo orë unike paraqet dymbëdhjetë valltarë popullorë shqiptarë, secili që përfaqëson një rajon të ndryshëm të Shqipërisë, me detaje hiper-realiste në figurat e vogla që shënojnë orët.
“Pasioni Primordial” e krijuar nga Pirro Ruço, është një tribut ndaj pasurisë kulturore dhe artistike të Shqipërisë. Çdo figurë është gdhendur me precizion të jashtëzakonshëm, duke ruajtur një lartësi të saktë prej 9-10mm.
Ky nivel detaji është rezultat i një pune të kujdesshme dhe të përpiktë, që kërkon mjeshtëri të lartë dhe një sy të mprehtë për detajet.
Dizajni i figurave reflekton veshjet tradicionale të secilit rajon, duke përfshirë qëndisjet dhe ngjyrat specifike që e bëjnë çdo rajon unik.
Përveç aspektit artistik, “Pasioni Primordial” mburret me një mekanizëm preciz zviceran, i cili garanton një performancë të lartë dhe qëndrueshmëri në kohë. Ky kombinim i traditës shqiptare me teknologjinë zvicerane të orëve krijon një produkt që është unik në tregun e orëve luksoze.
Në lidhje me këtë arritje ka shkruar edhe publicisti dhe studiuesi Artan Lame:
Postimi i Artan Lames
Te ajo ora e Pirros, që të gjithëve na la gojëhapur, janë gati katër dekada stres, punë, përpjekse të këtij njeriu, stërkëmbsha, tendera të vjedhur, kopjime pa leje, shkopinj ndër rrota, spiunllëqe, cmirë, anashkalim, thashetheme, gjobëvënie e lloj-lloj pengesash nga ato që vetëm bijtë e shqipes dijnë t’i vënë.
Them katër dekada, se hallet e Pirros nuk janë vetëm të kësaj kohe, por kanë nisur që në atë kohën tjetër kur e spiunonin që “nuk mund të lejohej të bënte skalitje me stemat e Partisë nipi i kulakut”! Pirro ja doli atëhere e ja doli edhe tani.
Vërtet ja ka dalë, por po të flasësh me të, e vë re menjëherë një dozë lodhjeje që e shpreh edhe në fytyrë pas katër dekadash të kaluara duke e përballur gjithë inatin shqiptar vetëm me një gjë, me inatin e punëtorit. Ora e famshme për të cilën po flasin të gjithë jo vetëm këtu por edhe përtej nëpër kontinent, është vetëm triumfi i fundit i një njeriu që i duroi të gjitha, duke bërë përpara në mjeshtërinë e tij gjithnjë e më të stërholluar.
Gjithashtu mjeshtëria e tij duhet të na bëjë të kuptojmë se dalëngadalë duhet të kalojë koha kur e vetmja gjë që i tregojmë botës është se si spiunonim njëri-tjetrin tek Shtëpia me Gjethe, por se jemi në gjëndje të eksportojmë edhe artizanat të nivelit më sipëror e konkurues.
Ka qenë një tjetër Pirro para dymijë e ca vjetësh që i mbaroi karriera kur i vërvitën një tullë kokës. Pirro i sotëm i vërviti gjithë inatçinjve të veckël orën e tij dhe gjithë dashamirëve kënaqësinë e së bukurës. Inaçinjve ju shtoftë inati, ndërsa dashamirëve u mbetet të vazhdojnë të shijojnë artin e këtij shqiptari të punës.
